Ik lig nu al 2 uur wakker, het is 3:25 uur, de rode letters van de wekker branden in mijn ogen. Ik adem langzaam uit. Zucht. Ik ben al naar het toilet geweest, heb een slokje gedronken en ben weer onder het dekbed gekropen. Meteen daarna moest Jan ook naar het toilet. Vast wakker geworden van mij. Ik lig nu maar zo stil mogelijk. Straks liggen we nog allebei wakker.

Waarom krijg je altijd zoveel van die bijzondere gedachten ‘s nachts? Heeft iedereen dat? Allerlei zaken die ik me afvraag. Hoe zou het nu met de vluchtelingen zijn aan de Griekse grens, zou het daar koud zijn? Heb ik gisteren wel nieuw toiletpapier meegenomen bij de Jumbo? Er wordt gehamsterd en zoveel had ik niet meer. Zal ik het nieuwe boek van Esther Verhoef kopen? Het zijn allemaal korte verhalen, zou dat leuk zijn? Ik heb nog wel een boekenbon liggen geloof ik.

HOUD OP! Ik ga ontspanningsoefeningen doen, misschien helpt het. Aanspannen van mijn voeten, kuiten, bovenbenen en weer los. Helemaal los, zwaar zwaar wordt het. Handen, onderarmen, bovenarmen, schouders. En los, los, nek, kaken en ogen, en los, los, zwaar, zwaar. Buikademhaling.

Heb ik nou nog spruitjes? Dan kan ik morgen een stoofschoteltje maken. Misschien is dat wel lekker met sojastukjes. Nu het de week zonder vlees is. En met dat lekkere kruidenmengsel kan ik het een beetje Grieks maken. Zouden de kinderen dat lusten? Of moet ik dan voor hen wat anders… Getver, lig ik weer te denken, houd toch op mens! SLAPEN! Nog een keer ontspanningsoefeningen? Of een geleide fantasie deze keer. Oké. De huisfantasie.

Ik kom aan bij een huis, een huis zoals in mijn dromen, het heeft natuurlijk een torentje en Griekse zuilen voor het huis. Het is juni, lekker warm en alles is groen. Bijen zoemen, het grint knarst onder mijn voeten, ik ruik bloemen. Vogels fluiten zoals ze dat in het voorjaar doen. MMM. De zon op mijn huid, op mijn haar. Ik loop het huis in. Leg mijn sleutels op een tafeltje dat heel handig dicht bij de voordeur staat. Loop de gang door die uitkomt op het terras. Er is verder niemand in het huis, ik ben alleen. Vanaf het terras loopt een trapje met 3 treden naar de tuin. Een groot groen, kort gemaaid grasveld met af en toe een madeliefje, ik loop eroverheen, het veert onder mijn voeten en ik loop richting het doolhof dat achter het grasveld is gemaakt. Ik stap binnen in een groene, donkere wereld, de zon verstopt zich achter de enorme coniferen die dit honderden jaren oude doolhof omz…

Jan hoest, hij hoest vreselijk. En dan draait hij zich om en neemt het dekbed mee waardoor ik de kou op mijn rug voel. Het doolhof is weg, mijn droomhuis is weg en ik heb mijn sleutels laten liggen! Waar zijn mijn sleutels eigenlijk? STOP! Ze zitten gewoon in je tas, het was fantasie, niet piekeren nu. Eerst het dekbed weer heroveren. Jan gromt maar laat het dekbed toch voldoende los zodat ik weer warm lig. Nog steeds wakker. 3.55 uur. Ik zucht.

Wanneer heb ik nu voor het laatst mijn haren gewassen? Oh ja vrijdag na het fietsen, morgen maar weer doen dan. Eerst sporten met Jannie en dan lekker douchen. Er ligt ook nog een berg strijkgoed. En ik wil dat kastje nog verven. Wit denk ik. Of zou ik het laatje blauw maken, wel een grappig contrast misschien.  Het doolhof. Ik wil terug naar het doolhof. Terug naar het huis. Even concentreren en ik loop weer met verende stappen over het gras, ik zit erop, ik ga liggen in het gras.

De wekker zoemt, heel hard. Jezus hoe laat is het? 7:15 schreeuwt de wekker. Jan rekt zich uit en staat in een beweging naast zijn bed. Ik draai me nog even om. Ik hoor de kinderen ook al. Ik pluk iets van mijn wang, er plakt iets.

Het is een madeliefje.

Marina. april 2020.