Wanneer ik thuiskom van het spelen staat de keukentafel op de stoep buiten, eromheen staan de keukenstoelen. Een blad met koffie en kopjes staat op het aanrecht klaar. Ik bekijk het allemaal grondig. Het is heet vandaag, ik heb gespeeld in het bos, de Bosberg, het gele zand was bijna te heet om over te lopen. Van de winter zouden we hier weer met de slee vanaf glijden, nu bleven we angstvallig in de schaduw.
Na het eten komt Oma en tante Leny en Tante Tonny. Ze hebben allemaal een tasje bij zich met een aardappelschilmesje erin. Tante Leny komt met Oom Frits met de auto en er komen grote witte manden uit. Die zetten ze bij de tafel.
Iedereen krijgt koffie en dan wordt de eerste mand op tafel omgekiept. Er zitten bonen in, heel veel bonen en ook blaadjes en zand maar alles gaat pardoes over de tafel. Allemaal hebben ze een emmer naast zich en met vlugge vingers pakken ze een boon, snijden er de puntjes af en soms ook een groen randje en daarna snijden ze de bonen die ze in hun hand verzameld hebben door en gooien ze in de emmer. Het heet rengen.
Ik hang tegen de tafel, het is nog steeds warm.
- Mag ik ook een mesje, mam, mam, ik wil ook.
- Hier zegt Oma, jij mag ze doorbreken.
Ze maakt een bergje bonen en ik mag ze doorbreken en in de emmer gooien. Ik mag geen mesje. Oma kan het sneller dan de anderen, haar handen zijn bijna een waas, zo snel bewegen ze om de bonen te pakken. Soms vergeet ze dat ik ze mag breken en snijdt ze ze door. Wanneer ik protesteer legt ze ze weer voor mij neer. Ook tante Leny geeft me soms een stapeltje. De tafel wordt leger en leger en dan zijn alle bonen op.
Oma staat op, pakt nog een mand en schudt ook die op de tafel, er staan er nog twee zie ik. Mijn moeder en tantes en oma praten en lachen en werken hard door, ik hoor er ook bij. Bij dit magische gebeuren op deze lange lichte zomeravond.
Lang gaat het bonen rengen door, ik lig al in bed wanneer ik ze nog steeds samen hoor lachen, moppen tappen, verhalen vertellen en soms is het even stil. Dan hoor je alleen de bonen in de emmers vallen.
Marina van Alphen december 2020
Marina schrijft 
Sentimentel yourney👏👏👏
Wat een fijn stukje! Leuk om te lezen, Marina!
Jeugdherinneringen!
Leuk Marina.
Ik weet het nog wel van vroeger.
Ik heb zelf ook veel moeten helpen.
Wat was dat fijn vroeger, met zijn allen groente schoonmaken. Ik wist niet dat dat rengen heet. Heb hier hele fijne herinneringen aan. En wat heb je het mooi beschreven. Dank je wel.
Een herinnering met een gouden randje.
Ik zelf kan me hier niks van herinneren ik was waarschijnlijk te jong hahaha maar ik zie ze zo aan tafel zitten met die bonen.
Groet Patricia
Leuk Marina !
Ik zie het zo voor me.
Leuk Marina… wij moesten vroeger ook weken lang bonen “haren”. Met z’n allen onder de eiken bomen voor de boerderij. Prachtige herinneringen aan. Dankjewel.
Ik heb rengen opgezocht en het is een Brabants woord, hier in Hoogland heet het dus ‘haren’ grappig he.
Leuk stukje Marina. Rengen kende ik niet als woord en google zegt rangen. Maakt verder ook niet uit, het smaakte lekker.
Met vriendelijke groet, Jan Fossen
e: fossenj@xs4all.nl m: 06 44880197 w: http://www.janfossen.nl
In Oost-Brabant was het rengen!
Weer een mooi verhaal Marina
Ik herken het van mijn schoonmoeder. Elk jaar boontjes plukken uit haar eigen moestuin.
De boontjes werden heel zorgvuldig in de weckflessen gestapeld zodat er veel in pasten. Daarna in de grote weckketel met van die klemmen op de flessen. Het resultaat was de hele winter elke week bonen voor het hele gezin.
Ze nam ook nooit de tijd om lekker buiten te gaan zitten, want er moest gewerkt worden, maar met een mand bonen op schoot kon ze lekker genieten van het zonnetje. Mooi herinnering.