Gepubliceerd in de Hooglandse Courant, okt 2011

Het Dorpsfeest in Hoogland, met rode hoofden en natte oksels stuiven of sjokken 2500 mensen door Coelhorst langs de Zevenhuizerstraat en over de Hamseweg.

Ik sta met mijn vriendin te wachten op het startsignaal voor de 10 kilometer wanneer de omroeper zegt: ‘de atleten staan klaar aan de start!’ Ik ben nog nooit een atleet genoemd. In de spiegel zie ik geen atleet maar een middelbare vrouw met overgewicht.

Er zijn veel redenen om aan een hardloopwedstrijd mee te doen. Winnen is er een van maar wij doen vooral mee omdat het ‘thuis’ in Hoogland is en omdat het in de maand september is. Daardoor zijn we namelijk genoodzaakt om in de zomer, vooral in de vakantie, regelmatig de billen uit de strandstoel te sleuren om te gaan lopen. Zonder die stok van de halve van Hoogland zakte onze conditie als een plumpudding in elkaar. Te heet, te heuvelachtig, teveel te doen in de tuin. Excuses genoeg. Maar omdat we ons al in mei aangemeld hebben blijven we in juli en augustus in beweging, puur van de schrik, want tien kilometer is heel erg ver. We zaten bij de laatste dertig lopers maar dat maakt ons niets uit, als we de finish maar halen.

We kletsen heel wat af ook onderweg, en zo krijg je nog leuke contacten ook.
‘Leuk huis.’ merkt mijn vriendin op.
‘Ja, heeft heel lang te koop gestaan,’ zeg ik, ‘zal wel duur geweest zijn.’ (Het zijn wel korte zinnen hoor.)
De loper voor ons draait zich half om en zegt ‘een komma twee miljoen’.
Duidelijk boven ons aller budget.
Maar wel mooi, merkt hij nog op, hij komt ook uit Hoogland en heeft eerder de halve marathon gelopen. Maar nu niet meer, ook hij is vijftig plus.

Zo hebben we het ook nog over onze kinderen die niet zo best met geld om kunnen gaan. Over hoe het komt dat je pijn in je zij krijgt en hoe je er weer van afkomt. En het belang van het verdelen van de krachten. Vooral niet te snel starten! Voorzichtig in het middendeel en jezelf niet opjutten voor de finish.

Wanneer we de Hamseweg opdraaien roept iemand: ‘zeg die praten er nog gewoon bij!’ Hij lacht besmuikt.
Ja! We houden het graag gezellig, en we doen, als het even kan volgend jaar weer mee.
Dus snelle lopers, ga ervoor! Deze atleten zorgen wel voor de achterhoede.
Met grijze haren en een rood hoofd.

sept 2011