Deze column is gepubliceerd in het blad ‘De Reiziger’ het blad van de vereniging voor gebruikers van het openbaar vervoer. (Rover)

Wij fietsen de Zuiderzeeroute, dat kan in een aantal varianten. Met of zonder afsluitdijk (oversteken met de boot van Enkhuizen naar Stavoren). Via de dijk Lelystad – Enkhuizen en zo zijn er nog wat keuzes om te maken. Het fietspad over de Afsluitdijk is voor drie jaar afgesloten in verband met de renovatie van deze dijk uit 1932. Er rijdt nu een gratis fietsbus van Den Oever naar Kornwerderzand en terug. Mijn vriendin en ik kiezen voor de langste route, 550 kilometer in een week en met die fietsbus.

Eigenlijk hebben we ook geen zin in een dijk van ruim 32 kilometer en komt die bus ons wel goed uit. Op weg naar Den Oever is de route naar de bushalte goed aangegeven met niet te missen knalroze borden. En we wachten op deze bijzondere tijdelijk bus. De wachtruimte heeft kapotte ruiten, is vies en heeft geen zitplaatsen dus ondanks wat miezer besluiten we buiten op een bankje te wachten. Gelukkig is er wel een stopcontact voor een bijna lege fietsaccu.

De bus verschijnt, de deur gaat open en een aantal fietsers komt via het opritje de bus uit. De tassen haken achter deuren en stangen maar uiteindelijk staat iedereen buiten. Zo jammer dat de dijk gesloten is, horen we van een jongeman. Die uitzichten zijn zo prachtig en zo mooi. Wij hebben het idee dat je die vanuit een bus vast ook wel kan bewonderen.

We stappen in, met 3 passagiers is de bus niet echt vol op deze druilerige zondag. We zetten de fietsen vast met de aanwezige touwen en banden. Wanneer er 15 stuks in moeten is het toch wel dringen schatten we zo in. Er kunnen ook bromfietsen mee maar dan is het aantal fietsen weer minder. Voor bijzonder vervoer (aanhangers, tandems, bakfietsen) moet je vooraf contact opnemen.

De chauffeur helpt ons om de fietsen extra vast te binden. Het moet grondiger dan met het veer of in de trein. Zo’n bus remt harder en maakt bochten, maar dan zijn we klaar voor vertrek.

Het uitzicht is niet aanwezig. Door de reclame buiten op de bus is het eigenlijk niet mogelijk om iets te zien behalve de weg recht vooruit. Jammer, jammer.

We gebruiken deze zitpauze om een slokje uit de bidons te nemen en een mandarijntje te verorberen. Onze reisgenoot maakt een pakje boterhammen soldaat. Hij fietst al de hele dag met wind mee, wij met wind tegen. We verheugen ons op de ‘overkant’ waar we de wind mee zullen krijgen.

Bij aankomst in Kornwerderzand komt de chauffeur naar ons toe lopen terwijl hij zegt:

‘Jullie hebben geboft dat de politie hier vandaag niet is want jullie hadden je mondkapjes niet op en dat is een bekeuring van 90 euro. Er is een camera in de bus en ze kijken regelmatig mee.’

Nu hadden we die kapjes wel op maar een mandarijntje eten lukt dan natuurlijk niet en misschien hing het kapje toen wel wat langer dan noodzakelijk naar beneden. Eigenlijk zijn we nog het meest verbaasd over het feit dat hij dat niet eerder heeft gezegd. Waarom pas nu we eruit gaan? Iets meer service zou toch aardig geweest zijn.

We ‘ontschepen’ onze fietsen en wanneer mijn vriendin aanstalten maakt de route terug naar Den Oever te gaan fietsen wijst de chauffeur ons vriendelijk de kant van Friesland op. Dat dan weer wel!