Voorzichtig manoeuvreer ik wat dressing naast het bladerdeegbakje met ragout om er daarna twee sprietjes bieslook kruislings bovenop te leggen. Het ziet er leuk uit.

Ik zet het bordje voor Sasha neer. ‘Ik vind ze eigenlijk wat klein, die bladerdeegbakjes, nu ik ze zo op het bord zie liggen. Maar dan zou ik een grotere vorm moeten hebben.’ Met die woorden doe ik mijn schort af en ga ik tegenover haar zitten. Ze neemt een klein slokje van haar wijn en pakt haar bestek. ‘Mooi hoor Eline,’ zegt ze.
We eten in stilte.
‘ik vroeg me vanmorgen af,  wanneer je eieren gekookt hebt en je hebt ze afgegoten en afgespoeld dat je dan het pannetje zo weer in de kast kan zetten. Het lijkt altijd zo schoon en het heeft vijf minuten gekookt. Die bacteriën hebben al lang het loodje gelegd en de pan is blinkend dus waarom alles in de afwasmachine?’
Sasha kijkt me peinzend aan, ‘waarom doe je dat altijd?’
‘Wat doe ik, eieren koken?’
‘Jezelf naar beneden halen? Die bakjes zijn te klein of er is iets anders niet helemaal in de haak en nu die pan weer. Je kookt goddelijk maar je zegt altijd wat er beter kan of anders of wat niet helemaal gelukt is. Waarom?’
Ik staar haar even aan, ja waarom? Ik wil meteen de verdediging ingaan. Hoezo haal ik mezelf naar beneden, dat doe ik helemaal niet. Of in ieder geval is dat niet wat ik met zo’n opmerking bedoel. Nee absoluut niet. Maar wat wil ik er dan wel mee? Waarom zeg ik dat? Ik kook vaak voor vrienden en ben trots op wat ik kook. Het smaakt altijd prima, precies zoals Sacha zegt. Waarom benoem ik dan altijd waar ik niet tevreden mee ben?
‘Nou ja, ik wil mezelf blijven verbeteren en voor de volgende keer onthouden wat ik anders moet doen, daarom denk ik.’
Sasha kijkt me peinzend aan. ‘En moet je dat persé doen voor je gasten? Kan dat niet in stilte in de keuken of in een notitieboekje of met andere kookliefhebbers? Zonder dat je je eigen maaltijd tekort doet voor je bezoek.’
Tja, daar heeft ze wel een punt natuurlijk. Het is gewoon iets dat me dan bezig houdt en waaraan ik uiting kan geven in het gezelschap met vrienden. Is dat bijzonder? Doen anderen dat niet? Nu ik erover nadenk bijt Sacha nog liever haar tong af dan dat ze openlijk toegeeft dat ze aan zichzelf twijfelt. Misschien kan dat ook niet wanneer je in de marketing en communicatie zit. Altijd vol vertrouwen en positief blijven.
‘Misschien,’  verwoord ik aarzelend, ‘misschien is het ook een manier om in gesprek te komen, in contact te komen met anderen. Voor mij is me kwetsbaar opstellen een manier om op een niet bedreigende manier met anderen een conversatie te starten.’
‘Jij, bedreigend?’ Sasha kijkt me fronsend aan, ‘oké, dat kan, maar ben je dan zo bang bedreigend over te komen? En wat is daar eigenlijk mis mee, met bedreigend zijn.’
Daar heb ik dan weer geen antwoord op, is daar wat mis mee? Nou nee, behalve dat ik dat in mijn leven niet wil zijn. Dat Sasha dat niet erg vindt, oké dat kan, maar dan hoef ik dat nog niet te zijn, toch?
‘Zeg jij bent wel in een heel analytische stemming vandaag,’ open ik de tegenaanval, ‘ben je gisteren weer bij je therapie geweest?’
Sasha zakt een beetje naar beneden in haar stoel lijkt het. ‘Ja, hard gewerkt en veel geleerd, sorry dat ik jou erin mee sleur, zo had ik het niet bedoeld.’
‘Niks erg hoor Sash, ook erg leerzaam voor mij.
Zie je hoe mooi die slablaadjes erbij liggen? Ik ben toch wel een geweldige kok hè!’
We eten van de tweede gang, een gevuld kipfiletje met gebakken krieltjes en boontjes gewikkeld in een plakje spek. Ik houd me in en zeg niet dat ik graag wat dikker spek had gekocht maar dat dat er niet was. Sasha heeft gelijk het ziet er gewoon mooi uit. Wat maakt het eigenlijk uit.
‘In de therapie’ vervolgt Sasha de conversatie, ‘hadden we het erover dat je patronen in je handelen zo moeilijk kunt veranderen. Je merkt dat iets werkt in een relatie, dat het prettig is voor jou, dat je eruit haalt wat je wilt. En dan is het soms lastig om je te realiseren dat dat zelfde gedrag niet werkt in een andere relatie. Ik moet de komende weken…,’ ze wacht even, haar ogen gericht op haar bord, ‘nee ik gá de komende weken voorbeelden zoeken van gewoontes in mijn gedrag en proberen na te gaan waar het wel en waar het niet werkt.’ Ze kijkt me aan. ‘En ik zie dat soort patronen natuurlijk eerder bij een ander dan bij mezelf. Dat past dan weer bij mij. Dus vandaar ons eerdere gesprekje.’
Ik neem nog een hapje bonen met spek. Ze heeft weer gelijk. Ik pas de kwetsbaarheid-techniek te pas en onpas toe. Ik winkels, in gesprekken met vrienden, op mijn werk. Zonder me nou af te vragen of dat altijd wel de goede techniek is op dat moment. Het werkt, maar het heeft me ook weleens opgebroken bij een zeer autoritaire gesprekpartner die finaal over me heen rolde. Kwetsbaar vrouwtje, die hebben we in de zak. Maar ik heb ook een andere kant die ik kan gebruiken. Ik grinnik.
Sasha kijkt me verbaasd aan.
‘Sorry, ik denk na over mijn patroon en wat me dat brengt maar ook over wanneer ik dat toch anders zou kunnen aanpakken. Heel leerzaam zo’n vriendin in therapie.’
Sasha kijkt me wat somber aan. ‘Nou graag gedaan.’ Kun je mij ook helpen met mijn patronen? Want ik zie ze echt niet.’
‘Nou ja, je zegt het zelf al, zelfreflectie. Ondanks alle psychologie in je opleiding is marketing toch vooral gericht op mensen overtuigen. Daarvoor maak je contact. En wanneer het doel bereikt is is het klaar. Maar in het echte leven kom je elkaar steeds weer tegen en dat vraagt regelmatig een andere insteek. Je zou af en toe stil moeten staan in plaats van almaar doorgaan en nadenken over je eigen rol, het zou je kunnen helpen om je patronen te ontdekken. Of wacht, dat ís een patroon. Je hebt er belang bij om niet teveel stil te staan bij hoe je je voelt of gedraagt.
Sasha kucht, haar ogen zijn strak op haar bord gericht. Even denk ik dat ze huilt. Dat zou de allereerste keer in 20 jaar vriendschap zijn. Ze pakt haar mes en vork, snijdt een stukje van de bonen af en  steekt een hapje in haar mond. ‘Mmm. Heerlijk, maar dat reepje spek had wel wat dikker gemogen.’
Ik wil reageren maar ze gaat onverstoorbaar door.
‘En over die eieren, ik heb een eierkoker, die hoef je helemaal niet af te wassen. Heel handig, kan ik je aanraden.’

Marina, januari 2020