De trein rijdt het station binnen, ik klik op afsluiten en wil al bijna het deksel dichtklappen wanneer ik het zie staan. “installeren 1 van 15 updates, SLUIT DE COMPUTER NIET AF!”
Shit.
Ik pak mijn tas in, doe mijn jas aan, das om en leg mijn wanten klaar. Op het scherm staat “installeren 2 van 15, sluit de computer niet af”.
Er beginnen al mensen op te staan. Station Utrecht is vol rond deze tijd, druk. Ik heb een vouwfietsje bij me. Een oud model, zwaar. Ik heb twee handen nodig om de fiets uit de trein te tillen. De roltrap op. Oversteken naar perron 11. Trein instappen.
Twee roltrappen en 100 meter lopen in de avondspits. No way dat ik dat met een geopende laptop kan doen.

Het is een mini notebook, een trage, dit duurt nog wel even. ” installeren 4 van 15 updates. sluit de computer niet af”. De klep kan ook niet helemaal open, zodat hij plat is als een boek. Waarom kan dat eigenlijk niet?
Ik rits mijn tas open. Haal mijn waterflesje eruit, schuif mijn appel opzij, en rommel mijn schrijfmap aan de kant.
Voorzichtig laat ik het notebook in mijn rugzak zakken. Ik verwacht ieder moment –krak- maar er gebeurt nog niets. Heel langzaam rits ik hem dicht, er zit een bobbel op de tas waar het scherm uitsteekt.
Zachtjes hang ik hem op mijn rug, loop naar het halletje en vouw mijn fiets uit. Er dwarrelt sneeuw de trein binnen. Ik schrijd tussen een hele groep mensen naar de stationshal. De banden van mijn tas trekken meer dan anders in mijn schouders door de vreemde bobbel achterop. Ik loop alsof ik 10 gekneusde ribben heb, zweet peentjes en ondertussen rol ik mijn fiets de roltrap op.

Waarom vraagt windows niet of je die updates nu of later of, liever nog, nooit wilt installeren. Lijkt me toch niet zo moeilijk. Ik zal nooit meer onbevangen in de trein zitten met dat rotding. Altijd gespitst op 143 updates.

Op perron 11 ga ik op een bankje zitten en wurm het notebook weer uit de tas. Ik haal diep adem. Het deksel zit er nog aan vast, geen losse draden, geen barst in het scherm en dat lijkt normaal want er staat “8 van 15 updates sluit…”
Een meneer naast mij grinnikt zacht wanneer ik gelaten achterover leun met die updates op mijn schoot. Wanneer de trein binnenloopt ben ik bij 14. Net op tijd kan ik hem dichtklappen.

Ho stop, ik moet er nog in, sluit die trein niet af.