Een rode mini.

Iedereen kent wel het verschijnsel van de rode mini. Niet? Nou, je ziet ze nooit eigenlijk. Maar op het moment dat je erover denkt er een te kopen dan zie je ze plotseling overal. En dat gaat dan niet alleen met mini’s zo maar met alles waar een mens zo mee bezig is. Denk je over laarzen dan struikel je over mensen die ze dragen, denk je over een huis kopen dan staan plotsklaps overal borden in de tuin en heb je weleens overwogen een cursus te doen? Meteen regelt de overheid het startbudget.

Is het de voorzienigheid die zich hiermee bezig houdt vraag ik me af. Regelt die opeens al die rode mini’s en te koop borden? Vanuit die zetel in de hemel heeft zij het dan wel vreselijk druk natuurlijk. Met het uitsturen van gelaarsde mensen kan ze dat wellicht via  het onderbewuste aansturen. Maar waar haalt de voorzienigheid zo snel al die rode mini’s vandaan? Maar misschien onderschat ik haar.

Het is waarschijnlijker dat je eigen waarneming beïnvloed wordt. Selectieve perceptie. Tevoren kun je zo’n felgekleurde mini tegenkomen en zie je hem niet eens. Maar wanneer je waarneming gestuurd is merk je andere dingen op. Ook heel beangstigend vind ik dat, dat ik dus zomaar heel veel dingen mis. Al die gemiste rode mini’s en verkoopborden, waarom heb ik die dan nooit eerder gezien. Ik vind het een mysterie.

Wanneer je opgeleid wordt voor stadsgids zie je ook opeens allemaal zaken waar je eerder aan voorbij liep. Prachtige geveltjes, gevelstenen, bijzondere huizen. En dat geldt dus voor iedereen. Laatst vertelde iemand dat zij jarenlang in de Langestraat had gewoond en op mijn vraag of ze ooit de schilderijen aan de buitenkant van de Joriskerk had gezien was het antwoord: ‘Nee. Echt? Naast de FEBO dus?’ Ja daar dus. En dat gesprekje herhaal ik nu regelmatig. Het antwoord is altijd nee. Ik verwacht dat er binnenkort hordes mensen zich staan te vergapen aan die schilderijen aan de buitenkant van de kerk. Naast de FEBO, let er even op.

En het wordt nog erger want laatst was ik op een verjaardag in Enschede. Toen ik vertelde dat ik uit Amersfoort kwam zei mijn gesprekspartner.
‘Oh ja, mooie stad, we hebben vorig jaar een rondleiding gehad met een gids daar, dat vonden we erg leuk. En mijn man doet het nu zelf ook in Winterswijk. Gidsen’
Het blijkt dat je daar in Winterswijk een halve dag cursus in krijgt. Dan doen wij het grondiger toch? Ik was als Amersfoortse gids een half jaar aan het studeren.
En de voorzienigheid bracht nog meer rode mini’s op mijn pad want een paar dagen later was ik in Nieuw Vennep (ik moest het ook opzoeken). Ik was wat vroeg en raakte in gesprek . Zo’n standaardgesprekje:
‘Komt u van ver?’
‘Nou gaat wel, Amersfoort. ‘
‘Oh, ja? Mijn vrouw en dochter waren laatst een dagje in Amersfoort. Ze liepen binnen bij de VVV en konden zo aansluiten bij een gids waardoor ze allerlei leuke wetenswaardigheden van de stad te horen kregen. Dat vonden ze wel erg leuk.’

Hoe bestaat het hè? En dit had ik toch eerder niet over het hoofd kunnen zien!? Alsof je frontaal geraakt wordt door een rode mini. Dan zie je hem echt wel. En van heel dichtbij.

Marina van Alphen,

2024

9 thoughts on “Een rode mini.

  1. Hoi Marina, wat leuk om weer wat te lezen van jou! Een heel herkenbaar verhaal. Zit je nog steeds op de schrijfcursus? Was toch wel een goede stok achter de deur. Het schrijven is er bij mij de afgelopen tijd bij ingeschoten. Wel jammer. Redigeer af en toe wat stukjes en bij gelegenheden produceer ik soms nog wat. Taal is nog wel steeds mijn ding. Ik heb altijd erg genoten van onze schrijfbijeenkomsten. Mocht je nog bij Esther schrijven, doe de hartelijke groeten van mij. Voor jou hele goede feestdagen en wie weet, tot ziens. Hartelijke groet, Minca

  2. Hoi Marina,

    Wat herkenbaar en zo leuk dat je nog steeds aan het gidsen bent.

    Het is waar, aan veel mooie dingen loop je zo voorbij.

    Ik hoop dat je volgend weekend weer leuke groepen hebt.

    Ik vond jouw rondleiding erg leuk!

    Groetjes,

    Yvonne

Geef een reactie op anneliesenbert Reactie annuleren